Vandaag schrijf ik en stukje omdat het even van me af moet...
Gisteren ging ik naar ziekenhuis voor onderzoek,
was verschrikkelijk slecht weer...
dus ik vertrok goed op tijd.
Ging nog bloempjes bestellen voor mijn vriendin die jarig was
en dan richting ziekenhuis.
Bijna daar kwam er een wagen van links , wou een straat inrijden en ramde de hele
voorkant van mijn mooie autootje...
Remmen was bijna geen optie omdat het misschien twee meter voor me gebeurde,
je probeert dat wel...maar bam...ik reed in zijn flank
Achter mij vloog het deel dat normaal opengaat als ik mijn dak open naar boven,
gaf een enorme klap, dacht dat ik achteraan ook nog eens gesandwicht werd...
Uitgestapt...de meneer stond letterlijk met zijn handen in zijn haar...
sorry, sorry...was al wat hij kon zeggen...
hij had me niet gezien...
Gelukkig konden we beide de zijstraat nog inrijden,
auto's aan de kant en papieren ingevuld en mijn DH gebeld.
Geukkig geen van beide gekwetst.
Dan in gietende regen naar uroloog,..
Was snel aan mij, maar bibberde zo hard ....
Fijne dokter...nog enkele onderzoeken in juli,
maar niks ernstig aan de hand.
dan is mijn DH me komen ophalen in ziekenhuis en me thuis gebracht..
kreeg niks meer uit mijn handen.
Heb de middag in de zetel onder een dekentje doorgebracht.
Nu ook nog flink verkouden, joeheee...
hoeveel kan een mens hebben...
heb bijna mijn grens bereikt moet ik zeggen.
Mijn auto is ondertussen in de garage,
er is nog herstelling mogelijk vogens garagist,
maar verzekering moet het ook nog willen,
mijn autootje (mijn eerste cabriootje) is 7jaar oud,,
maar heeft zeer weinig kilometers...
We zullen zien...
Morgen een huurwagen halen,
want kan niet zonder..
Nu toch maar even op naaikamertje omdat poetsvrouw de living onder handen neemt,
paar vingerhoedjes gestikt...
en plots zag ik de oude quilt van mijn overleden vriendin..
ik kreeg hem van haar toen ze van Belgie naar Israel vertrok.
Hij is oud en vol gaten, gevuld met een soort paardehaar...
maar me zo dierbaar...
Ik wou hem jullie tonen via deze fotoo's
Te herstellen is hij niet meer,
maar oh wat hou ik er van.
Dadelijk ga ik me warm induffelen , want moet met de fiets naar een dorpje verder...
Wat zijn we de luxe van een wagen toch gewoon,
gelukkig heeft mijn fiets een motortje...
Zo dit moest ik even van me afschrijven..
en de wereld die mag meelezen,
want zeg nu zelf ,
het leven is niet altijd rozegeur en maneschijn.
knuf Mieke
17 opmerkingen:
vrijdag gaan we lekker 3 needelen en eventjes ontspannen! beloofd.
groetjes Carine
Een mens moet soms veel verwerken he... En bij een ongeluk krijg je pas het volle besef wanneer je thuiskomt en je realiseert waaraan je ontsnapt bent. Daarboven is een bewaarengel die wil dat je nog vele quilts maakt, Mieke. Dus: goed rusten, autootje repareren en DH eens goed vastpakken. en dan natuurlijk snel beginnen aan die lapjes! Er komen betere tijden!!! xxx Linda Marchand
Wat een ongeluk, gelukkig lichaamlijk niets maar de schrik denk ik wel.
Goed uitrusten en je lapjes pakken.
groetjes Merian
tel je zegeningen: heelhuids eraf gekomen, geen problemen in het ziekenhuis, een DH die meteen komt, een eigen autotje, een poetshulp, een fiets met motor en ook nog een heleboel vriendinnen!
Ach Mieke toch, wat een pech heb je.
Ben heel blij dat je niks mankeert, want het had veel erger kunnen zijn.
Voor je auto komt ook wel weer een oplossing, toch...?
Wat heerlijk dat mooie oude quilt van je vriendin. Kan me voorstellen dat deze heel dierbaar is voor je.
Sterkte en beterschap hoor.
gr.Heleni
Wat was dat schrikken joh, ik hoop dat je lekker wat afleiding vindt in het quilten.
Wat een schrik. Gelukkig geen letsels.
Wat een pech .
Best dat je niet gekwetst was .
Maar je bent toch flink geschrokken .
En een auto kan herstelt worden het had veel erger kunnen zijn .
Troost je met die gedachte dat je er heelhuids vanaf bent gekomen .
Sterkte Marijke (Belgie )
Gelukkig niet gewond! Auto kan wel weer hersteld worden, maar het is allemaal weer zo een gedoe wat je er net niet bij kunt hebben!
Lekker Quilten, wordt je lekker ontspannen van toch?
Groetjes Anita
Wat zul jij geschrokken zijn. Gelukkig niet gewond. Maar let even heel goed op jezelf de komende dagen. Fijn dat je die lieve quilt hebt om je warm te houden (letterlijk en figuurlijk).
Oei, dat is behoorlijk schrikken, ik zou ook helemaal niets meer kunnen doen en dat trillen komt natuurlijk van de schok.
Sterkte
Oei Mieke, wat een pech!!! Spijtig van je cabriootje, gelukkig heb je zelf niks, maar voor zoiets uit je lijf is ben je wel een paar dagen verder. Concentreer je maar op je lapjes.
Grtjs, Martine
Wat een dag, meid, en wat een geluk dat er geen gewonden zijn gevallen. Ik geef je een dikke knuffel!
He jakkie wat een toestand, komt wel weer goed en geen letsel alleen maar materiele schade is gewoon vervelend maar kan me voorstellen dat je toch van slag bent, wat een mooie herinnering die quilt van je vriendin. Nou hoop voor je dat er straks weer wat uit je handen komt!
Kan me voorstellen dat je de bibbers had, na deze ´aanvaring´. Heel vervelend om zo iets mee te moeten maken.
Gelukkig is het bij schade aan de auto gebleven en heb je er niets aan overgehouden, behalve de schrik en waarschijnlijk pijn in je portemonnee, als de verzekering niet over de brug komt. Daarom wens ik je ook veel sterkte. groetjes, Marjo
Jeetje, kan me voorstellen dat de schrik er in zit.
Gelukkig mankeer je zelf niets.
Maar het geeft toch wel even een hoop ellende.
grtjs Mieke
Ha Mieke,
Dit heeft nog wat tijd nodig om van de schrik bij te komen.
Doe je even rustig aan?!
Een reactie posten