volgers

zaterdag 22 maart 2014

Worteltjes op hun bestemming...plens...plens...

Piep

Weten jullie nog he verhaaltje van de paardjes..en de worteltjes
die ik vergat mee te nemen , dat maakte ik gisteren  goed...

Het verhaaltje gaat zo...


Ik naar  de paardjes geweest,

in de gietende regen, wat een verschil he..met gisteren..

maar ach dat is

maar water,


had de worteltjes in de auto in drie stukken gedaan,

kwam aan de wei en Sandrijn haar oren gingen gelijk recht staan...

alarm...daar heb je die rare vrouw weer :) - ik wist alleen haar naam nog (please W. stuur de andere nog eens) en begon haar te roepen en naar de andere riep ik "kom beauty's ...


maar ze bleven lekker grazen...ik dacht geduld mieke...plens...plens....

toen was het het kleinste bruine  paardje dat eerst aanstalten maakte nadat ik een stukje wortel in de wei had gegooid...maar de angst was te groot, 

weer plens...plens..hihi ... geduld Mieke...

toen de grote bruine besloot van he....die heeft precies iets bij om te knabbelen...rende ze vooruit, en de rest volgde, 


ik dacht ja missie geslaagd....maar alsof er een rem op haar benen zat stopte ze zo een meter of 8 voor de draad en de rest op 1 lijn met haar.'.

ik genoot echt.. ik was ondertussen flink nat, maar dat kon me niet schelen...


toen heb ik een tijdje met ze "gepraat"...maar er was geen beweging in te krijgen....al zeiden die prachtige ogen van...mmm..worteltjes...

Toen dacht ik weet je wat ik ga achter de poort , slot er terug aan gehangen...en gewacht...

maar nee....ik werd niet beloond, 

toen ging ik terug naar mijn wagentje en toen ik erin zat...zag ik ze komen...

Hoop dat ze de worteltjes lekker vonden ....en geduld wordt altijd beloond...dus misschien worden we nog wel vriendjes, 


want mijn groenteman op de markt verkoopt elke week worteltjes :) 


Ik nu aan de warme koffie,


rusten,want om 13u heb  ik yoga hier thuis en is ontspannend maar ook vermoeiend,



fijne dag, knuf knuf Mieke

2 opmerkingen:

Sylvia zei

Zelfs met wortels kijken ze de kat uit de boom!!
En ze weten natuurlijk dat ze van het draad kunnen schrikken!
Ik kroop een keer bij ons in Frankrijk, onder het draad door, raakte met mijn rug het schrikdraad, dat voel je behoorlijk, had mijn hand al naar één van de paarden uitgestoken en die kreeg toen door mij ook een stroom stoot. Hij vond me toen een paar dagen niet meer zo "leuk". Groetjes Sylvia.

Anoniem zei

Wat een gezellig verhaal Mieke. Ik zit hier te glimlachen om jou. Fijn weekend meid.