Dat dit geen prettig gesprek ging worden dat wist ik.. maar met Hortense.. leek het me .. de hel.
Ze nam een stoel en zette zich bij me, haar blocknote op haar stevige bovenbenen.
“Je wil dus een klacht neerleggen?”
zo begon ze...
“ik zweeg... werd rood, bibberde..
zou ze me geloven...”
“Ik ... op aanraden van monsieur Viktoire.. stotterde ik...
toen stokte mijn adem in mijn keel. “
“Mandy, vertel eens.. wat is er gebeurd.. wat heb “jij” gedaan” .. waarom Peter een beetje overstuur geraakte...
Want hij doet iets toch niet zomaar.. “
“Hij was weg.. fluisterde ik...en kwam terug...”
“Luider Mandy, ik hoor je niet.. weg.. terug... wat kraam jij allemaal uit!
Begin bij het begin.
Zo geraken we er niet.
“de gedachten flitsten door mijn
hoofd.. het begin.. waar was het begin..
“Peter was vertrokken naar het buitenland , een grote werf en verbleef met collega’s in een appartement..
Ik bleef achter, alleen..”
“Peter zal zeker gezorgd hebben dat jij alles had wat je nodig had voor hij, voor zijn zware werk , vertrok, want zo ken ik hem..
Dus achterblijven... is dat wel de waarheid...verhief ze haar stem.
En jij gaat zelf toch ook wel werken hoop ik, of leef je op zijn kosten?
“Nee, mevrouw.. ik poets...”
“En dan rest je toch nog genoeg tijd om deftig voor Peter te zorgen?
Zijn was en strijk.. vers eten.. een proper huis...?”
“Ja mevrouw ik doe dat allemaal.. zo goed ik kan..”
Vreemd.. Peter is zo een lieve, zachte man..
hoe lang zijn jullie samen?
Ik weet nog, zei Hortense, jullie huwelijk.. mooie, sobere dag, verliefd dat jullie waren.. viel me toen op..
Ik zweeg.. en slikte mijn tranen weg.. en weer kwam het gevoel van.. misschien deed ik niet genoeg.. voor hem..
“Vertel me precies Mandy.. van minuut tot minuut hoe het die dag ging.. de dag wanneer je “zogezegd” geslagen werd..
“Ik kwam thuis ... en Peter was onverwacht terug gekomen ...
en was al thuis.
Hij werd gelijk kwaad.. en had .. ook gedronken..
“Kwaad??? waarom kwaad Mandy..”
Wat was er...wat was de reden..
Mijn haren waren los.. zonder elastiek...
“waarom was je haar los... “ als je weet dat Peter dat niet wil!!
Je hebt hem dus uitgedaagd Mandy!!”
Plots kwam er een golf van woede in me op... “NEEN”!!! gilde ik en weende zo hard..
Ik kromp in mekaar.. terwijl Hortense zich over me boog en me bij de schouder greep...
“Auw ... “
De deur werd open gegooid en monsieur stormde binnen
“Wat is gebeurd..Marly...”
ma petite...
Hortense zette zich vlug weer terug recht, draaide zich naar monsieur en zei “ze wou me aanvallen”...
Monsieur keek me vertwijfeld aan, je zag in zijn ogen dat hij dit niet geloofde…
Madame Hortense hebt u genoteerd wat nodig was?
Dan wil ik dat u de kamer verlaat!
“ ik heb nog niks genoteerd meneer, want Mandy weigerde iets te zeggen.
Dus er is helemaal nog geen PV.” loog ze...
Ik kromp in mekaar en voelde me zo ellendig, de pijn was overal en mijn hoofd bonsde, wat moest ik hier weer tegen doen.
“ Bon, Madame u zal op een later tijdstip moeten terugkeren want Marley is nu te veel vermoeid en moet rusten.”
Hortense was ziedend,
Want ze had haar slag niet thuis gehaald.
ze sloeg de deur achter zich dicht met een ferme knal en vertrok.
“Marly, je lijkt me erg “over de stuur”... waarom wil je niet met madame poli’s praten..”
“ ik krijg geen woord gezegd, alleen prevelde ik… Moe, zo moe.“
Ma petite, ik ga nu de barones bellen en laat haar auto je ophalen.
De chauffeur zal je veilig bij het kasteel brengen waar heel goed voor je gezorgd zal worden.
Ondertussen kan jij hier op deze sofa nog even rusten.
Ik dommelde weg en had een rusteloze droom.
Bernadette maakte me zachtjes wakker en hielp me rechtstaan.
er werd een warme deken rond mij gewikkeld ik werd naar de auto begeleid..
de deur van de auto werd open gemaakt door de knappe chauffeur, die ik vaak door het kleine raampje van het Atelier had gezien toen hij met madam la barones kwam voor een pasbeurt.
Heel voorzichtig werd ik op de achterbank geholpen door Bernadette, ze wenste me veel beterschap en zwaaide me uit.
De auto kwam in beweging en daar gingen we… Hopelijk rijdend naar een plek waar rust heerste.
1 opmerking:
Mooi en nog steeds spannend!
Een reactie posten