Omdat mijn situatie thuis onhoudbaar was geworden ging ik zelf heel,heel hard op zoek naar een job.. En vond iets als hulp in de wasserij van het dorp.
Toen ik daar een week aan de slag was en het stilaan gewoon werd van met hele zware rieten wasmanden te sleuren..Werden de ochtenden hoe langer hoe moeilijker..
Bij het opstaan was ik zo misselijk, en tijdens het werk moest ik regelmatig naar het toilet spurten om te braken.
Doch het was me nog steeds niet opgevallen dat ik eigenlijk al drie dagen geleden ongesteld moest zijn..
tot een van de andere werkster me aantrof in de wc, zo bleek en spugend over de wc pot…zei ze:
“Ik denk dat jij “een pakketje”
bij je draagt...
en weg was ze...
vertwijfeld bleef ik even aan de wastafel staan...Het zal toch niet..
NEE nee nee... niet van die....
———————————————————
DEEL 20
Ik wist echt niet wat ik moest doen… Thuis moest ik met zoiets zeker niet aankomen, ze zouden
me direct de straat op gooien.
De enige aan wie ik het vertellen kon was degene die aan de oorsprong hiervan lag.
Een paar dagen later was ik zo bang geworden dat ik het haar moest vertellen…
“ roza, kan ik even met je praten?“
“euh.. ja hoor.. koffie?... en ze stak haar hand al uit naar de stapel kopjes...”
toen ze de koffie in de tas schonk en ik de geur opsnoof moest ik lopen naar de wc…
even later kwam ik de kamer terug binnen, Roza keek me aan en zei:
“Maar kind wat ben je bleek.. voel je je niet lekker...
hoorde ik je nu spugen..?
ja… Ik… Ik ik… Denk dat ..door
wat ik voor jou moest doen… er iets is misgegaan want ik ben nu al vier dagen overtijd...
“ wat? hoe is het mogelijk!
“Rosa.. ik kan er echt niks aan doen, het was die derde man… Hij was zo dronken en luisterde absoluut niet wat ik zei... dat hij moest doen.“
“ die mannen komen niet om naar jou te luisteren, domme gans! Jij moet niet spreken jij moet voldoen aan eisen!”
“ maar… Het condoom… Dat moest ik hem toch geven en zeggen dat hij het om moest doen…
Rosa geraakt er nu helemaal buiten haar zinnen en briesde:
“wat????”
“ dat was wel jouw taak, jij moet dat doen, niet de klant, en nu zit je met je met de gevolgen van je domheid!
wat denk je er aan te doen!”
ik voelde me helemaal in mekaar krimpen. Durfde zelf niet meer omhoog kijken, de wereld leek compleet tegen mij, er was geen uitweg meer… Wat moet ik doen?
Roza begon als een gek aan een sigaret te lurken en schonk haarzelf koffie in
Ze ijsbeerde door de kleine kamer.
Plots ging ze naar de telefoon en belde iemand op...Een dokter?
( hoopte ik...)
“Henriette” zo begon ze het gesprek,
ik heb er weer “eentje” voor je
Geen opmerkingen:
Een reactie posten