Mandy deel 9

euh.. met blozende kaken zei ik 

thee graag”. 

éen van hen knipperde met zijn vingers en een jonge man kwam tevoorschijn.. “thee complet” voor madame.

??!!!Madame.. ik voelde me hier zo ongemakkelijk over.. ze hadden zich voorgesteld met hun voornaam.. waarom noemde ze mij niet gewoon “Mandy”

Al snel verscheen er een zilveren

blaadje , theepotje, porseleinen kopje, suiker, melk.. en een schaaltje met koekjes en chocola...

Ongemakkelijk en me afvragend waar aan ik dit allemaal te danken had..

Madame.. plots stond de jonge kerel daar met een grote doos vol thee.. 

“wat had u gewild”... 

Dit voelde zo ongemakkelijk.. thee.. dat zat in een zakje en was zwart toch..

Verwarring.. ongemak.. 

ik greep het eerste t beste zakje en bedankte de kerel.

Dropte het in het chique potje.. en opeens steeg de geur op van... het rook als parfum van mijn oma..

In keek op het papiertje.. “Tea-rose”

Mmmm heerlijk...stiekem toch een geniet-momentje.

De stilte van mijn “ik momentje” werd weer onderbroken, want wat ik niet verwacht had... daar kwam met grote bravoure monsieur binnen.. gevolgd door ... iemand die me onbekend was.. een lange slanke man die wel zeer vrouwelijk met zijn paars-gebloemde sjaal zwierde.

“Mijn kappers haasten zich naar monsieur... ze verwelkomden mekaar met (alweer zeer vrouwelijke omhelzingen) Viktoire bien venue..

Thee... cafe... , no no.. Ik wil Marly zien... 

En dan stond plots mijn “kapsalon kamertje vol.. Monsieur groette me ook met een kleine kus op mijn wang.. grr... wat vreemd...

enfin...

Oke ... de handdoek werd weggenomen en er werd druk overlegd.. toen werd er wat geknipt..en vooral veel in mijn krullen gewoeld.. Wat wilden ze toch... nog een soort spray erop., weer een paar druppels olie..wist van al dit spul het bestaan niet af.

Toen kwam er een haardroger met vooraan een soort “vliegende schotel er op...”

Daar werd het haar mee gedroogd.. wow mijn krullen waren nog nooit zo springerig maar ook wel glanzend geweest.

Monsieur was inmiddels ook aan de thee in een soort “salonnetje” samen met de “bloemenman”... die hij trouwens had voorgestel had Pascal, un ami.

Ze werden er terug bij gehaald om het resultaat te “keuren”...

Oh .. ah... oui.. bissous en weer werd er omhelst.

Blijkbaar waren ze tevreden.. wat ik vond deed er blijkbaar niet toe.

(stiekem vond ik de springerige krullen zonder “rubbertje” zoals monsieur mijn elastiekje noemde, wel leuk.

Er stond nog een potje en fles klaar..

Bleek dat morgenvroeg voor het grote moment , wat in de de pot zat in mijn haar gekneed moest worden en de spray er als laatste op voor extra glans.

Oef.. ik dacht, hier mag ik nu weg.. maar nee hoor...

Victoire en Pascal namen afscheid van het team en gooide mij een handkus toe.

Madame.. komt u mee.. euh? mee.. waar naartoe...

In de kelderverdieping was een

“salon de beaute”

Ook daar werd ik opgewacht door een vriendelijke jonge vrouw.

Ik mocht (lees moest) gaan liggen en er kwam een grote, platte lamp boven mijn kop..

Help wat gaan ze met me doen... 

wil ik dit wel...

Madame we gaan uw wenkbrauwen in model brengen..

Auws.. dat voelde echt niet leuk.. en het duurde erg lang in mijn gedachte.. plots moest ik zo hard niezen... ooh sorry... zei ik met alweer rode wangen van ongemak.

Maar het bleek heeel gewoon.. ik kreeg een fijn, dun papieren zakdoekje.. snuitte mijn neus en toen stond de vriendelijk vrouw al klaar om het “doekje met mijn neusvocht” aan te nemen.. wie wil dit doen... vroeg ik me alweer af..

Ik doorstond ook deze behandeling en ze werd gevolgd door een uitgebreide reeks korrelige en zijde-zachte cremes die op mijn gezicht werden gesmeerd, tussenin zelfs warme doekjes, voor relax,  zei de vrouw,

K moet zeggen.. dat was ik uiteindelijk ook... voelde wel erg fris aan.

Eindelijk kwam het verlossende bericht dat ik klaar was,

Toen schoot het door mijn hoofd.. hoe moet ik terug.. welke metro.. bus... tram...

Maar toen mijn jas werd aangegeven zei Eén van de kappers,

uw taxi staat voor u klaar, dag mevrouw,

Blijkbaar was de rekening al betaald, gelukkig want wil niet weten wat dit allemaal gekost moet hebben.

Ik stapte ik de taxi en zei het adres van het atelier... maar de chauffeur meldde dat zijn opdracht was me thuis te brengen en “deze envelop” te overhandigen..

Met bibberende hand maakte ik ze open.. “Marly, rust de rest van de dag zodat je morgen schitteren kan”

bisous Viktoire.

Ik voelde me heel even een filmster.. mooi gekapt en verzorgd gelaat.

De taxi wurmde zich door het drukke verkeer en al snel waren we in de buiten-wijk waar ik woonde.

Ook hier moest ik weer niks betalen.. wat een opluchting, 

Met een aangenaam gevoel ging ik mijn  

trap op naar mijn studiootje..

sleutel ik sleutelgat,

Ik wou in de hal mijn schoenen uitschoppen...

en toen galmde vanuit de woonkamer,

“Mandy..waar kom jij vandaan!!!!