volgers

zaterdag 22 april 2017

Deel 1 / Nantes.. "pour l'amour du fil" CAROLINE ET LE LAPIN"

Piep

Nadat er al zoveel geschreven en getoond werd over de beurs.. 

Draai ik mijn blogwereld even om..
Ik vind het altijd zo een zonde dat praktisch elk stukje "beurs" getoond is vanaf dag 1....

Fijn voor de thuisblijvers...

Minder voor degene die ook de verplaatsing gemaakt hebben en "vol verwachting klopt hun hart" alles op FB al voorbij hebben zien komen.

Dus ik nog effe niet...

Vandaag dus terugkeren naar huis..

Nog lekker geslapen... heerlijk ontbeten in hotel..
Valiesje gepakt en dan nog een wandelingetje gemaakt in 
"Parc des Plantes"...
Nooit zo een schitterend park gezien en toch al heel wat afgereisd...

Prachtig lenteweertje maakt natuurlijk veel uit...maar toch...

Een kleine impressie..
De mooie foto's volgen nog..

Dan tijd om de TGV op te stappen..

Naast ons kwam een jong frans gezin zitten, mama, papa, broer (een jaar of 8) en dochtertje Caroline (3 jaar)
Een heel levendig kindje..

Mama had al boekjes voorgelezen, een tutje gegeven, maar slapen zat er niet in, zelfs niet met haar "lapin"

Ze was moe en verveelde zich snel..

Ik zat (zoals gewoonlijk te naaien (deze keer, gewone vierkantjes, voor een boord rond de "scraps of my life"

Ze stond in het middenpad met haar slaapoogjes te kijken.. en begon vragen te stellen..
Ik toonde haar de vele gekleurde blokjes..

Mmm niet zo interessant.. tot ik zei "neem je knuffel "lapin" eens..
Ik zocht een lapje (dat heb je toch altijd in reserve) en legde op het buikje van "meneer Lapin"
Ik vertelde haar dat hij nu een dekentje had en wou slapen.. zoveel verwondering op zo een kleine mensjessnuit...
Maakt deze lapjesvrouw "happy"

Ze kroop met "meneer Lapin" op mama's schoot voor haar middagdutje..

Hoe kleine lapjes stof wondertjes doen..

Maar geen 2 minuten later kwam de conducteur de ticketten nakijken..
Nu had haar papa die op zijn gsm.. ze werden gescand.. maar dat ging Carolientjes kleine hoofdje te boven..
Want wij hadden papieren tickets .. 
grote paniek "want zij had geen ticket..

Wat haar papa ook probeerde .. het hielp niet.. tot mijn lieve DH zijn geldbeugel opendeed en haar een adreskaartje gaf van een restaurantje waar we gegeten hadden...
Weer dat stralende kleine gezichtje en een fiere meid, blij met haar eigen ticket.

Toen was het onze tijd om uit te stappen, Carolientje reisde nog verder..
Wij zeiden haar en haar familie goeiedag en droogweg zei ze "Aurevoir mes amis"

T zijn voor ons de kleine dingen die het doen..

En de quilts die komen en lapjesverhalen vertel ik graag in deel 2

Happy quilting
Knuf





3 opmerkingen:

Maria zei

Hey Mieke, wat een leuk verhaal, en ik wacht wel op je foto's van Nantes, zal wel de moeite zijn geweest, maar ja, een mens kan niet alles hebben in het leven, ik ga woensdag naar Amersfoort, kijk ik ook naar uit, groetjes, Maria.

Anoniem zei

Wat een verhaal. Ja, kleine kinderen kunnen je wel bezig houden. Wat zit je ontspannen in die trein. k ben blij dat jullie genoten hebben van je trip en eerlijk gezegd, heb ik nog maar weinig foto's gezien van Nantes. Er is daar ook zoveel te zien, denk ik. Maar je hebt gelijk. Niet vanaf dag 1 al de foto's tonen, voor de mensen die achterblijven en toch nog willen gaan. Ik hoop dat het lichamelijk goed et je gaat. Lieve groet van Wilma

Régine zei

Zo'n treinreis op zichzelf is al een hele belevenis: een leuk verhaal en met kleine dingetjes een klein meisje tevreden gesteld.
En hoop dat je genoten hebt van de beurs in Nantes.
Groetjes, Régine