Overpeinzend..

piep

Overpeinzen...

T overkomt me toch dezer dagen..

want wees eerlijk met mij...

t valt toch zwaar.. de ene dag meer dan de andere... 

Quarantaine.. wie had gedacht dat het zo hard zou gaan.. zo lang.. en hoelang nog...

Zou de wereld ooit weer worden als voor heen...??

Volgens mijn paps , die bijna 

90 lentes jong is.. niet.. en das toch een hele hoop jaren van verstand...

Trouwens wat doet hij het super!!

Hij zit al sinds 12 maart op zijn appartement.. wordt door mijn broer en door ons voorzien van boodschappen en we onderhouden zijn huisje.. maar chapeau paps!!! je doet dat fantastisch, gelukkig facetimen we elke dag en hopen we snel weer samen te genieten van ons tuintje.

Onze kids.. en vooral ons 

oog-appeltje, dat gemis is zeer groot., maar ook daar facetimen we mee en dromen van “pool-party’s aan 

tante Silke en  ome Wes hun zwembad, want ooh ja, wat zullen we feesten!!!

Is elke dag hetzelfde?

wel we proberen ik ieder geval ons dagritme aan te houden..

Gelukkig leven we “buiten” en genieten van onze mooi tuintje, dank je lieve DH, want je doet het bijna allemaal alleen..

Mijn lijf blijft overeind met ups en downs.

De infusen zijn stop gezet, wat te verstaan is, maar de ene dag is dus de andere niet en dus moeten we er rekening mee houden.

Naai ik ??

oh ja.. vele uren per dag...

Aan de Coverlet en aan mijn eigen ontwerp met de ideeën uit

 “take an element” die ik de naam

“Coralia” ga geven., omdat ze me altijd aan deze tijd zal laten terug denken.

Ook geraakte ik plots ik de ban van het fantastische werk van Sue Spargo.. dat ik besloot te gaan gebruiken in de “Coralia” hier en daar.

Het boek “Creative stitches” bemachtigen bleek een hele onderneming maar hoop hem deze week toch in mijn brievenbus te vinden.

Ik maakte al kleine beginnetjes met de Insta-filmpjes van Sue..

oke tijd om te kijken..

Ik heb er echt “fun” in mijn mandjes te zien groeien.. en broed nu, op welke randen,  ik aan het vogelhuis ga zetten om dan de mandjes te integreren...

Deze week bereikte ‘s ochtend’s vroeg het bericht dat “een icoon”, onder de ontwerpsters in de quiltwereld, deze aarde had verlaten... intriest nieuws.. zo hard gevochten tegen deze vreselijke ziekte... zo oneerlijk...

Lieve, lieve Di.. ik zal je ontwerpen altijd blijven koesteren als ook mijn boek waar je in 2017 in Nantes,

toen ik jou en je man mocht ontmoeten, een persoonlijke boodschap in schreef en waar we een “heerlijke babbel” hadden...

Alsook je laatste berichtje aan mij gericht..

Ik had je een foto van mijn

“Sutton Grange” gepost en je schreef..

Congratulations Mieke . Absolutely gorgeous colours ! Beautiful work! 😘😘

Natuurlijk proberen we ook lekker te koken en te bakken omdat deze momenten toch ook een hoop gezelligheid brengen.

en om geen “corona-kilo’s” te kweken gaan we gedurende de week regelmatig een klein uurtje fietsen.. in de weekend doen we dit niet omdat er dan toch weer teveel mensen buiten zijn...

En lieve lezers moest je toch een moment hebben dat je even “iets anders” wil..

Mijn “verhaal-MANDY” is nog steeds vanaf deel 1 te lezen op mijn blog,

u vindt het door ik de linkse kolom te klikken op het gewenste deel.

Veel leesplezier.

En nu, ‘t moment dat ik dit schrijf, wil ik maar één ding, dat is dat iedereen gezond blijft.. en dat we volhouden.. 

En ja jullie weten het.. ik ben zo verliefd.. op dit mooie “mannetje” dat groeit als kool.. en met de dag nog mooier wordt..

Happy quilting

knuf